آیت الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی: مرحوم میرزای شیرازی..........زینب را بر مجلس ابن زیاد وارد کردند

آیت الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی:

مرحوم میرزای شیرازی - أعلی اللّٰه مقامه- یا در منزل خودش، یا در منزل مرحوم حاج شیخ حسنعلی تهرانی بود -

تردید از ماست- مرحوم تهرانی که از اعاظم تلامذۀ میرزا بود، در آن مجلس این مقتل را خواند که: «دَخَلَتْ زَیْنَبُ عَلَی إبنِ زیادٍ».-

زینب را بر مجلس ابن زیاد وارد کردند- میرزا از شنیدن این جمله بی تاب شد. مرحوم حاج شیخ خواست جملۀ دوم را بخواند، میرزا داد زد که بگذار حقّ این جمله ادا بشود!

خلاصه در مجلس میرزای شیرازی، مجلس به جملۀ «دَخَلَتْ زَیْنَبُ عَلَی إبنِ زیادٍ»(به گریه و شیون) منقضی شد. درجۀ فکر و فهم وقتی ارتقاء پیدا کرد، تلقّی مطالب عوض می‌شود.

یک مطلب است، امّا این مطلب نسبت به اختلاف دقّت نظر و حدّت فکر دریافت کننده‌ها مختلف می‌شود. میرزا در این جمله چه مطالبی را می‌بیند که دیگران نمی‌بینند؟! قهراً نحوه تلقّی فرق می‌کند.

ما همه می‌شنویم و شنیده‌ایم که «دُفِنَتْ فَاطِمَةُ لَیْلاً».-فاطمه شبانه دفن شد- این یک جملۀ مختصر است. عامه و خاصه اتفاق دارند بر این که «دُفِنَتْ فَاطِمَةُ فِی اللَّیْلِ».

این قضیه یک قضیه‌ای است که اگر مثل میرزای شیرازی تلقّی کند، روشن می‌شود که یعنی چه.

مطلب چه بود که فاطمۀ زهرا در وقت وصیّت به امیرالمؤمنین عرض کرد: اگر شما از انجام این وصیت معذورید، این کار را به دیگری وابگذارم. وصیت این است که غسل من باید در شب باشد و کفن من هم در شب باشد و دفن من هم در شب باشد و به احدی هم اعلام نشود.

خلاصۀ کلام این است که اگر این وصیّت بر شما تحمیل است، مطلب قابل گذشت نیست.

من این وصیّت را به دیگری وا می‌گذارم.

دیگر روشن است که چه شد، محتاج به بیان نیست.

حقی ضایع شد که چنین حقی در عالم ضایع نشده و نخواهد شد.

شخصیتی محزون شد که در عالم نظیر ندارد، و حزنی که سابقه ندارد و نخواهد داشت.

خلاصه، فکرهای کوتاه، لایق درک مطلب نیست. وقتی ما می‌توانیم مطلب را درک کنیم که مثل میرزا شیرازی در مطلب دقت نظر شود.

کتاب حلقه وصل رسالت و امامت- صفحه71